sakin suyun masalıdır-I

I.
su üstünde yürürdü yüzyıllardır
batarak her adımda daha derine..
halka halka izler bırakıp
durgun, kuytu gölgeleri bozup bulandırarak yürürdü
açıp kollarını iki yana

çalıları, dikenleri, ezip geçerdi aldırmazdı kanayan ellerine
sakin bir suya varsındı yeter
aldırmazdı ayaklarını kanatmasına dalların gölgelerinin
ne de üşüyen ellerinin acısına
yeterki değsindi ayakları o sakin suya
parmak uçlarına basardı incitmemek için
ellerini gezdirirdi dağıttığı gölgelerin üzerinde hafifçe;
af dilerdi suyla aralarını bozdu bulandırdı diye
sevdiğine dokunur gibi elleri suyun üstünde..
sendelerdi kimi zaman ıslak saçlarına basardı
ince daldan gölgelere tutunurdu düşmemek için

billurlar sunmasa da hayat ayaklarının altına
yolu camdan saraylara çıkan
suyun üstünde yürürdü bin yıldır
yeter olsun varsındı o sakin suya