5 Şubat 2014

günlerin sonu kalmadı, dünyanın sonu verelim?



sonu olan bir şeyler lazım. kahin! ilk kez soru soruyorum. hep yolu gösteriyorsun, sonunu sen de bilmiyorsun, öyle değil mi? hikayeler yazmıyorum daha, çekmediğim fotoğraflar daha güzel. annem şairlerden nefret eder, ben de, çünkü anneler hep haklıdır ve haklı kalmalıdır. anlat kahin senin işin bilmek. bana gunlerin geçtiğini söyleme, böyle olmayacakları hep gördüm, olacaklardan haber ver yada neler olduğundan şimdi şuan.yoksa delireceğim desem kim inanır, zaten deliydi der geçerler, o halde bir koşu çıldıracağımı söylemeyin anneme. cinnet getirin gelirken. oysa başımı vurmak için dikilen taştan oyma anıtı seçmeyecektim icine dikilen. yaşını başını aldı zaman, herkes dün gibi, her şey için çok gençti. kara bir delik gibi, ömrünü yutuyor zaman ama hic kimse uğraşmak istemez. zoru secmez. bunlari zorla anlattı dünya. gidelim kahin; mecburi istikamet istenmedigim yerdeyim. korkmayı öğrenmek için geç değil. kırdım zalim parmaklarımla bilmeden, taştan oyma eski bir anıtı. yine ellerimle iyilestirmeli, tamir etmeliyim. kun fe yekun.