24 Eylül 2013

Naiflik Ülkesinden Notlar VI

Tüfenk
Çocuk e harfine yaslanmış uyuyordu
sonra saçlarımız kapandı, denklerimiz bağlandı sonra
boyuna ateşler söndü dağlarda
bir yıldız boyuna söndü durdu
çocuk insan seslerine yaslanmış uyuyordu

o zaman ben atlıydım işte
saçlarımda geceler morarırdı
yorgun olamazdım çok uzaklardaydı yurdum çünkü
boyuna tüfenkler doldurmuştum sularım girilmezdi çığlıklardan
canavarlar besliyordum ulu bir askerdim sanki

ve artık çirkinim
uykularımda örümcekler üreyor şimdi
gelmiş geçmiş bütün gölgeleri denedim
ellerim hala pençe gibi

düşler, tüfenkler ve ayaklar
gözlerimi engel oluyor güneş.

(1962)
 
İsmet Özel

14 Eylül 2013

zarfı kapalı açık mektup

cambazız biz. elimizde sırıkla ipin üstünde durmak değil aslolan, dengede durmak. ağır basmayacak zihinde bir yan; bedende değil. işin sırrı bu. şeytana sökmez cambazlığımız, sen ona pabucunu ters giydirdiğini sanırsın, o senin pabucunu dama atar yalınayak kalırsın. senin dert bilip elinin tersiyle ittiklerini sağ tarafından getirir, ipe yan basar asılı kalırsın. bir aşırıdan kurtulup diğer aşırıdan aşırmak ipi kayganlaştırır. itidal ipten korur. fanatizm fantaziye dönüştürür doğru bildiğini, aşırırsan aşırıdan. seyirciler hep alkışlar. mizahın aslı kara olandır ve cambazın hali elinde sırığıyla tam bir kara mizahtır..
uçlar diyorum burçlar değil anla. karakter midir uçlarda oynamak, tercih mi. sağdan sağdan yaklaşıyor, bir sollasan anlayacaksın; cambazın, aklı dengede gerek, ayakları değil. 
cambazız biz kaygan ayağıyla. eskiyi teşbihle geçmiş onanmaz, ipin ucunu kaçırdın mı ipin üstünden değil altından görürsün dünyayı. alternatifi olmayacak şeylerden alternatif kültür devşirmek; aklını başına devşirmek bu olmamalı.. sev ama sevmenin fanatizmi tuzak, aslından uzak. aklının bir kenarı ağır basar, kalbinle birlikte sırık da elinden kayar. benden geçti, göreceğimi gördüm, ne kaldı gençler dedin miydi ihtimallerin sınırlılığına inandın gitti. ip kopar denge bozulur. 
hüznü bakidir bilenin, hafife alınmaz, tartmaya kalksan hüznü, cambazı ipten devirir. yüksek bir mantık abidesi ile kabarık bir geçmişin arasına gerdiğin ipten dünyaya bakılmaz. aşk ile bir kez daha: uçlarda oynama. olmadığın gibi oldurma; yalnızca "Doğru yolda ol, orta yolu tut"